Rum Meyhanesinde , tahta masanın üstüne sofra örtüsü niyetiyle serilen kağıda çiziktiriyorum bu sözcükleri.

Yalnızlığın kıyıcığında, merdiven basamakları yerine kullandığım yazdıklarım beni arşa çıkartsın ve ne oluyor bitiyor aşağıda, istiyorum ki yukardan bakınayım her tarafa.

Kıyıcığında kelimesini kullanınca, aklıma geliyor; herkes Rıfat Ilgaz’ı Hababam Sınıfı şaheserinden bilir, ama Rahmetlinin Karadeniz’in Kıyıcığında Romanında Recep ile Güllü’nün çaresiz aşkını anlatırken nasıl sizi sevdanın içine atar, bilemezsiniz.

İlk Adım Recep…

Kullanmadım hiç…

Romanı okurken; kıssadan hisse bir anda Güllü’ye aşık Recep ben oluverdim…

Gerçek hayatta; Güllü’m için herşeyi yapabilecek bir adamdım artık…

İsmi aynı olmasa da, o diyar senin bu diyar benim, Güllü’mü aradım durdum heryerde.

Bulduğumu sandıklarım,

Bulunduklarını sananlar

Rakılı geceden sonra biten sevdalar,

İmkanlı aşklar ama onursuz

İmkansız aşklar ama gururla

Yalanlarımı yakalayanlar

Yalancılar

Kaçtıklarım

Kaçanlar

Son vurgun

Güllü yerine koyduğumdan oldu.

Ne yazık; insan hakedeni sevebilse keşke…

Üstad ne kadar güzel söylemiş;

Gerçek hayat, hikayelerden esinlenir.

Recep Erhan Şengül

29.12.2024

Heraklion Limanı – Girit