İlk kitabım OLHA’nın, kenar – köşede kalmış bir eski hikayesini sizinle paylaşmak istedim… Okumayanların canı, okuyanların gözleri sağolsun… mNot: resim de arka tarafta gözüken Gaviscon şişesi, midemizin stres seviyesine bir ışık tutuyor
PORT GENTIL
Denizci olmama ve dünya coğrafyasını çok iyi bilmeme rağmen Port Gentil ismini oraya gidene kadar duymamıştım.
Batı Afrika’da Gabon’a ait, kasabadan hallice, Fransızca’nın ana dil olduğu küçük bir liman şehri…
İki veya üç gün kalacağız ve oraya ait hatıraları da hafızama kazımak için, dışarı çıkmak, keşfetmek istiyorum.
Rutin işler bittikten sonra, akşamüstü birkaç kontrattır birlikte çalıştığım Levent Kardeşim ile beraber ( hem üçüncü – ikinci kaptan, hemde ikinci kaptan-süvari olarak görev yaptık) şehir merkezine doğru yola çıktık.
Bir-iki yere baktık ama pek hoşlanmadık. En sonunda küçük bir dans pisti ve yine küçük bir barı bulunan, içinde emekli ve macera arayan Fransız ablaların haricinde herkesin siyahi olduğu bir mekana kapağı atıyoruz.
Kapının karşısında L koltuk var, biralarımız ve tekila shutlarımız elimizde oraya oturduk ve sancak – iskele radar anteni gibi ortamı kesmeye başladık.
Fakat dans eden siyahi kızlarla göz göze gelmek veya Fransız ablalar ile flört etmek için dahi bayağı bir hallice içmek gerekecek))
Ortam o derece umutsuz…
Levent ” Abi ben dans etmeye kalkıyorum” dedi ve piste doğru yürüdü…
Ben tek başıma otururken, kapı açıldı ve bir azize süzüldü içeri…
Simsiyah saçlar bele doğru parlayarak akıyor, buğday ten, beyaz ve hemen dizüstü bir etek, omuzlar açık askılı bir beyaz bluz ve ayaklarında ince topuklu bir afet… Turist ama nereli!!!
Benim kafamı döndürüp baktığım gibi herkes izliyor gözleriyle ve nereden çıktı şimdi bu güzellik diyor muhtemelen Fransız ablalar)))
Bingo ; benim oturduğum L koltuğun uzun kısmına doğru yöneldi, elindeki minnak havalı çantasını bırakıverdi ve hiç oturmadan dans edenlerin arasına karıştı…
Latin müziğin ritmine uygun ettiği dansın sonrasında koltuğa geri döndü şahane şey… Bizim Levent halen dans ediyor…
Çantasını açtı, sigara paketini çıkardı, ben yatmışım pusuya ; sigara kullanmadığım halde kanımızda çakallık olduğundan herdaim yanımda bulunan Zippo’yu çakarak uzattım.
Yan döndü, hafif tebessüm ile yaktı sigarasını, ilk nefesi çekti ve
— Thank you, dedi…
Hah ; İngilizce konuştu, demek ki Fransız değil.. Slav ırkından olmadığınada eminim… Eğer, Latin değilse bende birşey bilmiyorum… Kosta Rica’lı olabilir, veya Meksikalı, ve hatta Brezilya ‘lı olması bile mümkün..
Merakıma mucip oldu, sormasam çatlarım ve hem konuşmaya başlamak için yoldur)))
—- Where are you from ( Nerelisin) dedim???
Döndü bana ; benim elimde bira bardağı, ve güzel olduğunuda biliyor hatun ; gururla cümle çıktı ağzından
—- I am from TURKEY, deyiverdi
Bakın, vatanımdan dünyanın yedi düvelinde insanlar ile tanıştım. Arjantininden, Japonyasına, Avustralyasından Perusuna her yerde Türklere rastladım.
Ama birisinin Türk olduğunu öğrendiğimde elimdeki bira bardağını düşürecek kadar hiç bir zaman şaşırmamıştım… Abi Allahın Port Gentil’indeyiz…
— Türk’müsün diye inledim adeta…
Bu sefer şaşkınlık ve dumur hanım kızımızda)))
Leven’te masaya döndü ve saatlerce sürdü sohbet bu harika gecede…
Tamamı ile, maceraperest ruhlu, hali vakti yerinde, dünyayı gezen Ankaralı bir hanımefendi olduğunu öğrendik.
O geceye ait asıl dumur ; dünyanın ücra bir köşesinde olan bu tanışıklıktan hemen sonra biz iki çakal oldukmu sana MAHALLENİN MÜKREMİN ABİSİ ve o havalı güzelde oldumu SEMTİMİZİN UTANGAÇ KIZI))
Gecenin sonunda, onu kaldığı pahalı otele bırakırken, özlediği Biber Dolmasını tatmak üzere yarın öğlen yemeğinde gemiye gelmesi konusunda sözleştik…
Ancak başka büyük bir problem nedeniyle liman polisi ne bizim tekrar gemiden dışarı adım atmamıza izin verdi ve nede kızımız liman kapısından içeri girebildi
Geriye kalan; 20 sene sonra olayı hatırlayıp, sadece kaleme aldığım bu satırlar oldu
News
