Bombalar düşüyor şehre

Ve çocuklar,

Yaşamaya doyamadan ölüyorlar.

Kadınlar bomba sesleri arasında doğururken bir metro sığınağında

Umudun bittiği yerde 

Bir bebek  merhaba diyor dünyaya

Bin çocuk elveda derken vatanına…

Bir kadın  elinde bavuluyla kaçarken bombalardan

Bavulunun içi dünyaya dair kalp kırıklıklarıyla dolu  

O bavul  hepimizin bavulu aslında

Yolda birisi boylu boyunca uzanıyor

Üzerinde bir gazetenin birinci sayfası 

Manşet “Dünya’da barış” mümkün mü?

Daha fazla kan isterken birisi

Daha fazla can isterken 

Mümkün mü?

Bir bina yıkılıyor şehirde

Bin bina…

Yürüdüğüm sokaklar geliyor aklıma

Yürüdüğüm caddeler

Mariupol 

Bir toz bulutu 

Cam kırıklarının üzerinde yürüyorum 

Ayaklarım kan revan  içinde

Kulakları sağır eden bir ses 

Şehirde  siren sesi…

Kaçacak yer arıyorum bir sığınak

Sonra kan ter içinde uyanıyorum

Sonra hep birlikte ölüyoruz

Hep birlikte…