Çok iyi hatırlıyorum…

Yaşım çok küçük; belki 4, bilemedin 5

Ümraniye’nin köy kasaba karışımı olduğu yıllar. Galiba 70 veya 1971

Öyle bir aşka düşmüşüm, öyle çok onu seviyorum ki, bir gün olsun onu görmesem, bir gün olsun onun beni kucağına alıp, şap-şap yanağımdan Nişanlım diyerek öpmesi olmasa, bildiğin kahrımdan öleceğim gibi geliyor bana..

Komşumuz Rahmetli Rıza Amca’nın iki kızından büyük olan Behice’ye sevdalanmışım…

Zaten Nişanlım yaa; bir iki seneye kalmaz, evleniriz kafasındayım…

Behice’nin, bir kaç yaş küçüğü Beyhan Abla vardı bir de…

O bir Abla’ydı, ama Behice canımın içi.

Beyhan kıvırcık dalgalı saçlı, ama Behice’min dümdüz omuzlarına düşen kumral zülüfleri vardı.

İkisinin de maskotuydum ama ben seçimimi çoktan yapmıştım…

Çünkü dümdüz saçları vardı ki onun…

Galiba, bütün hayatım boyunca, ciddi birlikteliklerim, evliliklerimde en belirleyici unsur bu oldu eşlerimde.

Rahmetli Babam, Deniz Astsubayı idi ve o yıllarda Beykoz’da görevliydi…

Bir süre sonra; Babam’dan çok daha genç, yine Astsubay bir Abi (İsmail) bize gelir gider oldu…

Anneciğim ile Babacığım, evliliğe neden olan, Cennetin kapısını açar baabından, bu iki genci birbirine yakıştırmışlar.

Herşey benden gizli saklı yapılıyor;

ama Rıza Amca kızını vermiş bile İsmail’e…

Kötü haber tez yayılır, sonunda öğrendim bu izdivaç meselesini…

Avaz avaz bağırıyorum; o benim nişanlım, başkasına yar etmem…

Dün gibi anımsadığım, Nişan’ın önündeki en büyük engel olarak ben kalmıştım…

Bir gün İsmail Abi, beni karşısına aldı;

—- izin ver Behice ile nişanlanalım, dedi

—- çok mu seviyorsun onu, dedim

—- evet, diye cevap verdi

—- benden bile mi çok seviyorsun, dedim

—– Erhan’cığım, galiba senden bile çok seviyorum, dedi

—– tamam o zaman, nişanlanın, dedim

İsmail Abi, o yıllarda hayal olan, kocaman bir çikolata paketini, önceden sakladığı dolaptan çıkardı, bana uzattı.

—- Bu senin, dedi

Wow; Behice gitti ama, en az onun kadar tatlı bir kocaman çikolatam var

O gece onların nişan yüzükleri takılırken, ben halen elim yüzüm bulaşmış, çikolatamı kemiriyordum…

Erhan Şengül

04.01.2025

Alexandria -Mısır