Tabutta Röveşata filmini defalarca seyrettim… Gayesiz, çaresiz, evsiz parksız bir adamın, hüzünlü hikayesini bulursunuz bu sinema şöleninde.

Tabutta hareket etme imkanı dahi yokken, o dört kollunun içinde yaşama tutunma çabalarını, Ahmet Uğurlu’nun muhteşem oyunculuğu eşliğinde, röveşata gibi estetik bir hareket ile bağdaştırarak anlatır yönetmen…

Geminin Adı; K.NICHOLAS

9500 Tonluk, 68 Romanya yapısı, doğru akım elektrik, tutulacak tarafı olmayan, yüzer tabut bir gemiydi…

Bu geminin içinde yaşamak dahi başlı başına röveşata atmaya eş değerdi.

Altı ay süren kontratım boyunca, başa gelen onlarca hikayeden sonra, saçlarım bu gemide dökülmeye başladı… ( Şaka değil)

Sadece K.NICHOLAS’tan bir kitap çıkar.

Ama, ben bugün içlerinden hatırladığım onca hikayenin neşeli bir tanesini kaleme almak istiyorum.

New Castle İngiltere limanındayız.

Uzun bir süre kalacağız.

İşletmenin diğer gemisi Thailand’da elektrik sorunları yaşayınca, bizim başarılı Elektrik Zabitimiz Habip Kardeşi, işletme bizim gemiden aldı, Thailand’a gönderdi.

Plana göre, Istanbul’dan bize yeni bir Elektrik Zabiti gelecek..

Ancak, İngiliz Vizesi çıkmayınca, bizim hurda gemiye hiçbir kimse gelemedi.

Biz de, elektrik zabitsiz kaldık…

Günler geçtikçe, Habip’in bizim için ne kadar değerli olduğunu anladık..

Elektrik ile alakalı dertler sorunlar,arşa çıktı.

Hergün birşeyler elimizde kalıyordu…

Geminin sahibi, benden bir kaç yaş büyük, Üniversiteyi İngiltere’de bitirmiş, Türkiye’ye dönmeden, Londra’da yaşamayı seçmiş, İskenderun’lu varlıklı bir ailenin evladıydı.

Gemi İngiltere’de olduğu için, her sabah gemiye gelir, akşama kadar gemide bizimle zaman geçirtirdi.

Armatör egosu olmayan, alçak gönüllü, arkadaş gibi davranabileceğiniz, aradan 23 yıl geçmesine rağmen halen saygıyla sevgiyle hatırladığım bir kişiydi.

Bana göre, onunla ilgili tek sorun; belki de zengin olmanın gerek şart koşulu, işinde sent hesabı yapacak kadar parayı çok sevmesiydi.

Armatör, dağ gibi biriken Elektrik sorunlarını görüyor ve geminin bu sorunları halletmeden, benim gibi Küba’ya doğru yola çıkmasını istemiyordu…

Çünkü, işin ucunda, Okyanusta şamandra gibi kalmak bile ihtimal dahilinde…

Limanda, bizim gibi uzun süredir bekleyen bir Rus gemisi vardı.

Armatör;

—- Süvari Bey; baş tarafta ki, Rus gemisine ikimiz beraber gitsek, Kaptan’dan , bir iki günlüğüne, ücreti mukabili Elektrik Zabitlerini istesek olur mu?

—- Neden olmasın, Kaptan adamını ödünç verirse ne âlâ olur, hem de Rus Romen gemileri ikiz kardeş gibi, halleder bizim dertleri

—- Hadi gidelim o zaman

Sonra ne düşündüyse

—— amaaaaaaa, dedi uzun uzun

Soru dolu bakışlarım üstünde

—— Benim dedi, geminin sahibi olduğumu söylemeyelim, yoksa Rus Kaptan çok yüksek bir para ister

—– ne diyelim?

—– güverte enspektörü veya ne bileyim, şirketten bir adam

—– tamam!!!!

( Bir gece önce barda bilmem kaç yıllık şarap için, bilmem kaç bin sterlinlik masrafını biliyorum yaaa; bana garip geliyor; denizciye harcanacak paraya acıması

Ama diğer masraf, Premium league’s British girls commercial payment sınıfına girdiği için sayılmaz )

Gittik beraber Rus gemisine,

Türk gemisinden geldiğimizi, Kaptan ile görüşmek istediğimizi söyledik…

Armatör oldukça fiyakalı giyinmiş, bende Haki Kaptan üniforması var, gel gör sanki Putin’den randevu istedik.

Biraz bekledikten sonra, bizi Kaptan Ofisine aldılar…

Halen bekliyoruz…

Seyrek Bıyıklı Asabi Şahsiyet, Putin için nasıl o kapının önünde ya sabır çektiyse aynı durumdayız…

Nerdeyse kalkıp gideceğiz.

( O zaman annadım, devlet adamı nasıl olunuyor, Asrın lideri iki saat sonra bile gitmemişti )

İlkönce, harbi bebek gibi güzel bir kamarot Rus kızı, bize çay servisi yaptı.

Birkaç dakika sonra, Putinvari Kaptan, torba torba alkolik göz altları, ütülü cakalı beyaz üniforması ile Kaptan ofisine girdi…

O zaman 60’lı yaşlarda ( şimdi hayatta ise 80’i çoktan geçmiştir) ama uzun boyuna rağmen oldukça zayıf, sert yüz ifadesi ile bizim mesleğin Piri görünüşüyle tam karşımızda.

Ben o zaman 33-34 yaşında, ona göre çiçeği burnunda yeni yetmeyim.

Tanışma faslından sonra

—— ne istiyorsunuz, dedi

Derdimizi anlattık…

Kısa bir süre düşündü;

—– Tamam dedi, bugün gelecekler

—– gelecekler???

—– ikinci mühendis, elektronik zabiti, elektrik zabiti, üç kişi… İşleriniz bitene kadar, hergün sizin geminizde çalışmaya devam edecekler

İşin para kısmında olan , enspektör görünümlü Armatör, söze girdi

—– Sayın Kaptan, bu iyiliğiniz için ne kadar para ödeyeceğiz ( Alimallah şarap parasını falan geçer )

Sayın Kaptan; Deniz tecrübesi olmadığını düşündüğü için mi, yoksa en iyi ofis adamı; ölü ofis adamı felsefesi yüzünden mi bilinmez, bizim armatörü kaale almadan bana döndü ( halen onun Armatör olduğunu bilmiyor)

—– Geminde Votka var mı, dedi

Sankt Petersburg’dan geldik buraya, olmazsa ayıp:

—– var, dedim kısaca

—– işin devam ettiği her sabah gelir 200 gram votkanı içerim, ödemeniz bu şekilde olacak, dedi

—– her sabah 9’da bekliyorum, dedim…

—– DENİZCİ,ZORDA KALAN MESLEKTAŞINA YARDIM ETMİYORSA, DENIZCI OLAMAMIŞTIR, dedi sonradan iki erkek oğlunu Afganistan bataklığında kaybettiğini öğrendiğim EFSANE Kaptan …

İşler o gün dahil 4 gün devam etti…

Gerçekten her sabah 9’da onu kamaramda ağırladım.

Geldi ; kısa bir sohbetin ardından, bir su bardağı Votkasını, abartmadan söylüyorum, bir dikişte mezesiz içti, teşekkür etti ve gitti…

Onu iskele tavasına kadar , gemiden inene dek uğurlamak, benim için bir ayin gibiydi…

Elektriki problemlerimiz bitti…

Her ne kadar parayı çok sevse dahi, bu büyük işlerin, sadece bir şişe votka ile halledilmesi meselesi, bizim Armatörü üzmüştü…

—- Süvari Bey, Rus Kaptanı dışarıda yemeğe davet edelim mi ?

—- Vallahi yakışır, Sayın Armatör Bey

—- Biliyorsunuz, limoni bir adam, birisini göndersek daveti kabul etmeyebilir, bizzat siz gidip söylermisiniz?

—- seve seve

O gün öğleden sonra; çok güzel Rus Kamarot Kızın yaptığı votka servisiyle; hem içtik, hem de Kaptan Alexandr’a bizim güverte enspektörünün ( Armatörün) yemek davetini ilettim

Yarın akşam olmak kaydı ile kabul etti

( Tühhh be; yarın akşam Mature bir İngiliz hatun ile geç bir saatte buluşacaktım )

Yarın oldu; bizim Armatörün son model arabası ile Capt.Alexandr’ı gemisinden aldık.

( O bu arabayı hâlen kiralık sanıyor)

New Castle, şehrinin, kalburüstü restaurant’larından birisine götürdü bizi, Güverte enspektörü görünümlü Armatör Bey…

Oturduk…

Sipariş safhası başladı

Kaptan Alexandr’a ayak uydurmak için, ben de Votka istedim…

Patron, tek başına, bizden sonra gideceği mekanı kaale alarak, hafif bir kokteyl söyledi…

Siparişler geldi..

Dedim ya; ayak uydurmak lazım, 100 gramlık duble votkayı Rus usulü bir dikişte yuvarladık, patron kokteyl’inden az bir yudum alırken.

Beş dakika oldu olmadı; ikinci yüz gramlık votkalar geldi, daha yemekten lokma bile almadan))

Benim derdim; burada sarhoş olmadan yemekten sonra Mature Hatunun yanına kaçabilmekte…

Üçüncü Votka dublelerini, Kaptan Alexandr’ın buz mavisi ısrarlı bakışları sonrasında, kelime etmeden kabul etmek zorunda kaldım…

Ama kararlıyım; dördüncü 100 gramlık shut olmayacak.

Kaptan Alexandra, onbeş dakika sonra, garsonu el işareti ile çağırdı

—– bize iki tane daha 100 gramlık votka ver, kafası ile garsona Armatörü işaret etti, ona gerek yok

Ben gecenin sonrasını düşünerek atıldım

—- Kaptan Alexandr ben istemiyorum

—- merak etme, genç Kaptan

—- Neyi merak etmiyeyim Kaptan Alexandr

Kafası ile onun bildiği şekilde Güverte enspektörü yani bizim Armatörü gösterdi :

—— bu görünüşe göre iyi bir adama benziyor

—– evet çok iyidir

—- -hah işte , merak etme, bu iyi adam, senin bu kadar çok içtiğini o onun bunun çocuğuna ( son of bitch) söylemeyecektir

—– kim o onun bunun çocuğu Kaptan Alexandr?.

—– kim olacak , senin Armatörün

En son bizim patron, kokteyl’inden aldığı son yudumu, gülmekten sağa sola püskürterek kahkahalar atıyordu

Yalancının mumu yatsıya kadar durumu

Erhan Şengül

02.05.2024

Sankulirang -Endonezya